Ujëvara e Lirisë


Përmbi shkëmbinj të lartë në qiell të hapur,
Një ujëvarë derdhet me forcë të pashterur,
Ujëvara e Lirisë, fllad i artë i shpresës,
Që thyen zinxhirët e netëve të errëta.

Pikat e saj janë si lotë të pastër,
Që lagin tokën, lulëzojnë me jetë,
Në shtratin e saj valët rrjedhin shpejt,
Mbi çdo bllokadë, pa asnjë ndal.

Zëri i saj kumbon në zemër të maleve,
Një këngë e fortë, një këngë e dashurisë,
Në çdo valë, një frymëmarrje e re,
Liria këndon, një ritëm pa zgjidhë.

Ajo nuk ndalet, s’ka frikë nga pengesat,
Drejton drejt diellit, drejt horizonteve të reja,
Ujëvara e Lirisë, një shpirt i pamposhtur,
Një shpresë e gjallë në zemrën e çdo njeriu.

Le të rrjedhë ajo, pa ndalim në këtë botë,
Me forcë e dritë, të çlirojë çdo shpirt,
Ujëvara e Lirisë, e pavdekshme dhe e çiltër,
Një frymëzim për çdo ëndërr të paplotësuar.